Niet eerlijk!

"Het is niet eerlijk, juf!" Ergens in december, vlak voor het afscheid en de grote verhuizing naar het zuiden, stond leerling V. voor me. Ze had een clubje vriendinnen opgetrommeld en de meiden keken me boos aan. "Wat is niet eerlijk?" "Jij zegt altijd dat je alleen de jarige schminkt! En nu ga je weg! Maar wij zijn nog niet jarig geweest! Wij willen óók schmink!" Goed punt, slim bedacht. Ik beloofde dat ik een keer terug zou komen om iedereen te schminken. En wat je belooft, moet je doen...

Omdat onze vakanties dit keer niet gelijk liepen, was het nu een goed moment om weer naar Den Haag te gaan. Ik nam contact op met de nieuwe leerkracht en stuurde een berichtje in mijn oude team-app met de vraag of ik bij iemand kon logeren. 

En zo kwam het dat ik gistermiddag na drie uur treinen weer in Den Haag was en in de tram meteen een "k*nkerh&!r" en "k*twijf" te pakken had. Ik logeerde bij een lieve kleutercollega in het centrum van de stad, vlakbij m'n oude school en ik ging eten bij een lieve vriendin en haar gezin in mijn oude buurtje. Ik zag ons oude huis met het "te koop"-bord en ik bedacht dat ik het geluid van de trams en de meeuwen níet mis.

Vanochtend zag ik alle lieve collega's weer en "mijn" oudste kleuters. Verrassing! Ik schminkte ze alle 29 (genieten!) en daarna stapte ik weer op de trein naar het zuiden. Belofte ingelost.