Lauriens weblog

Zoeken in deze blog

Goodbye Punto

september 17, 2012

Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps

:'(

Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts

Trouwdag

Vier jaar geleden zouden we trouwen in april. Een trouwdag met alles erop en eraan; een trouwlocatie, een trouwambtenaar, daggasten, avondgasten, een taart, een diner, hapjes en drankjes en een band. Covid-19 gooide roet in het eten; de trouwkleding bleef aan het haakje hangen en de ringen bleven liggen in de la. Er kwam een tweede kind. Het leven ging door. Tot afgelopen maandag! Want al die tijd was er voor ons en voor de kinderen niks geregeld en met het kopen van het huis werd dat extra belangrijk. In Den Haag moet je minstens drie maanden in ondertrouw. Trouwen in de Hofstad viel daarom af, omdat we vóór de overdracht van het huis alles geregeld wilden hebben bij de notaris. Trouwen in onze nieuwe stad Heerlen kon nog wel. Daar hoef je maar twee weken in ondertrouw en bovendien bleek er een plek vrijgekomen bij het gratis trouwen op maandagochtend. We besloten tot een kleine, bescheiden trouwdag met de naaste familie. Het werd een boven verwachting mooie dag vol verrassingen! Het ...

Een liesbreukoperatie

"De operatie is goed gegaan," zei de chirurg in de namiddag. "Er zat inderdaad een breukje. Ik ga ook wel eens opereren en dan vind ik helemaal geen breuk, maar bij jou was er wel degelijk sprake van een liesbreuk. Het meeste vetweefsel heb ik weer naar binnen kunnen trekken, maar er is ook wat blijven zitten. Dat zul je wel blijven voelen." En na deze bemoedigende woorden en een plas mocht ik gisteravond naar huis. Ik was nog nooit geopereerd. Gelukkig. Ik zag er daarom ook zo tegenop. Vooral tegen de narcose, maar dat is me heel erg meegevallen. "Aan leuke dingen denken," zei m'n overbuurvrouw die net wat stents geplaatst had gekregen. Ik was van plan om aan mijn jongens te denken en aan hun fijne knuffels, maar de verpleegkundige begon vlak voor het toedienen van de narcose over de moestuin en dus viel ik heerlijk in slaap en droomde over tuinkabouters. De rest viel (en valt) niet mee: het lange wachten (terwijl de Man allang naar huis gestuurd wa...

Zondag

Wat een dag! Op zondagen mag ik altijd een beetje langer in bed blijven liggen terwijl vriendlief met de jongens naar beneden gaat. Vandaag kwam de vriend al vrij snel weer naar boven, of ik eens naar de ademhaling van de kleuter wilde komen luisteren. De kleuter was de avond ervoor begonnen met hoesten en hij had een verstopte neus. Verkoudheidje. Maar nu zat er, in tegenstelling tot gisteravond, een zielig hoopje mens op de bank. Hij had geen zin om te spelen en z'n ademhaling was erg snel. Vorig najaar is hij al eens een paar dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis met een longontsteking. Dat begon toen ook zo met een versnelde ademhaling en een, op het eerste gezicht, onschuldige verkoudheid. De arts vertelde destijds dat dit best eens vaker voor zou kunnen komen. Dat de kleuter gevoelige longen heeft en misschien wel eens vaker een puffer nodig heeft. Tot nu toe was dat niet nodig gebleken. Ik belde de huisartsenpost, want die puffer en medicatie hadden we nog, maar ...

Mogelijk gemaakt door Blogger