Van
Delhi naar Agra is ongeveer 204 kilometer. Een afstand die in Nederland in
ongeveer 2 uur af te leggen is. Zo niet in India. Wegens een ongeluk vóór Agra
moesten we een ‘kleine’ omweg van 80 kilometer maken over hobbelige zandwegen.
Acht uur (!!) hebben we erover gedaan. Dit was echter geen straf. Ik heb voor
me uitgestaard en genoten van alle gekke, gestoorde, fantastische,
onwerkelijke, buitengewone, ongelooflijke dingen die zich afspeelden langs de
kanten van de weg.
Aan het eind van de middag bereikten we de Taj Mahal. Deze was ongelooflijk mooi bij zonsondergang!
Om 00.30 uur wilden Dylan en ik gaan slapen. We schakelden de 14 (!) schakelaars uit en alle lampen doofden, op twee na. Nogmaals probeerden we alle schakelaars, maar de twee lantaarns naast de spiegel bleven branden. De één had een touwtje. Door hieraan te trekken ging ie uit, maar die ander had geen touwtje en bleef vrolijk aan. Dylan probeerde de lamp te openen, maar deze was gloeiend heet! De optie om er een kledingstuk overheen te gooien verviel hiermee.
Ik belde de receptie. Ik legde het probleem uit en de receptie beloofde om zo spoedig mogelijk een mannetje te sturen. Ik had de telefoon nog niet opgehangen of het mannetje was al gearriveerd. Deze kwam binnen, opende met blote handen de gloeiend hete lantaarn, draaide met zijn vuurvaste handen de peer eruit en liet ons in het aardedonker achter. Wauw!
Aan het eind van de middag bereikten we de Taj Mahal. Deze was ongelooflijk mooi bij zonsondergang!
Om 00.30 uur wilden Dylan en ik gaan slapen. We schakelden de 14 (!) schakelaars uit en alle lampen doofden, op twee na. Nogmaals probeerden we alle schakelaars, maar de twee lantaarns naast de spiegel bleven branden. De één had een touwtje. Door hieraan te trekken ging ie uit, maar die ander had geen touwtje en bleef vrolijk aan. Dylan probeerde de lamp te openen, maar deze was gloeiend heet! De optie om er een kledingstuk overheen te gooien verviel hiermee.
Ik belde de receptie. Ik legde het probleem uit en de receptie beloofde om zo spoedig mogelijk een mannetje te sturen. Ik had de telefoon nog niet opgehangen of het mannetje was al gearriveerd. Deze kwam binnen, opende met blote handen de gloeiend hete lantaarn, draaide met zijn vuurvaste handen de peer eruit en liet ons in het aardedonker achter. Wauw!
Reacties
Een reactie posten