Vandaag
hebben we The National Museum bezocht. Bij binnenkomst moesten eerst onze
tassen worden afgegeven bij sikkeneurig mannetje 1. Daarna moesten we door de
scanner bij sikkeneurig mannetje 2. Daarna werden we gefouilleerd door
sikkeneurig mannetje 3 en vrouwtje 1. Vervolgens konden we kaartjes kopen bij
vrouwtje 2. Deze mompelde in slecht Engels dat we onze audio-tour konden
ophalen bij vrouwtje 3 en 4. Maar inmiddels hadden we al zoveel mannetjes en
vrouwtjes gezien dat we ervoor hebben gepast. Het museum zelf was groot en muffig.
Ondanks dat laatste had het wel een prachtige collectie ‘dingen’. Zo was ik
zelf onder de indruk van Nederlandse VOC-muntjes. Dylan was dan weer erg
enthousiast over de collectie wapentuig.
Na het museumbezoek lunchten we in een coffee & tealounge. Helaas zonder tea. Hier waren ook weer veel mannetjes, ieder met een eigen button “Hi! I’m George” in ons geval.
Bij terugkomst in het hotel hing er een ‘hieperdepiep’-briefje op de kamerdeur voor Dylan. Onze reisbegeleidster was gearriveerd en had aan Dylan’s verjaardag gedacht. Om 18.00 uur spraken we in de hotellobby af voor de eerste kennismaking met Angelique, onze reisbegeleidster en met Ken & Auke, twee medereizigers uit Thailand. De volgende ochtend zouden we kennis maken met Paul & Marja uit Delft.
Vanwege Dylans verjaardag gingen we ’s avonds eten bij het tig-sterren-hotel Sheraton, Restaurant Bukhara, waar Obama ook geregeld komt. Heerlijk gegeten!
Ik bestelde vegetable tandoori with cottage cheese, me niet realiserend dat ik een satéprikker met vier hompen kaas (een pak Maaslander is er niks bij) en wat groente zou krijgen. De groente en speciaal bereide ananas waren verrukkelijk. De kaas was echter teveel van het goede, dus deze liet ik liggen. Ober 1 komt vragen of alles naar wens is, wijzend naar de kaas.
Ik: “I’m not a cheese-person. The veggies are lovely!”
Ober 1: “Do you want something else?”
Ik:”No, thank you. I’m fine!”
…
Ober 2 komt afruimen en kijkt geschrokken naar de hompen kaas. Hij wijst ernaar. Ik verontschuldig me.
Ik:”Sorry, I’m not a cheese-person. The veggies were lovely!”
Ober 2: “Shall I bring something else?”
Ik: “No, thank you. I’m fine!”
…
Vanuit mijn ooghoek zie ik ober 1 en ober 2 aan komen lopen, met in hun kielzog de chefkok. De chef komt navraag doen naar de hompen cottage cheese.
Ik:”Sorry Sir, I’m not a cheese-person. But the vegetables were lovely!”
Chefkok:”Would you like something else?”
Ik:”No, thank you. I’m fine!”
…
Ik blijf achter met een enorm schuldgevoel. Gelukkig komt algauw het toetje, een lekkere kulfi met spaghetti en rozensiroop, en krijgen we uitleg over de paan, groene blaadjes met spul ertussen, vooral geliefd onder de alcoholisten, die de alcohol geur ermee wegmoffelen.
Na het museumbezoek lunchten we in een coffee & tealounge. Helaas zonder tea. Hier waren ook weer veel mannetjes, ieder met een eigen button “Hi! I’m George” in ons geval.
Bij terugkomst in het hotel hing er een ‘hieperdepiep’-briefje op de kamerdeur voor Dylan. Onze reisbegeleidster was gearriveerd en had aan Dylan’s verjaardag gedacht. Om 18.00 uur spraken we in de hotellobby af voor de eerste kennismaking met Angelique, onze reisbegeleidster en met Ken & Auke, twee medereizigers uit Thailand. De volgende ochtend zouden we kennis maken met Paul & Marja uit Delft.
Vanwege Dylans verjaardag gingen we ’s avonds eten bij het tig-sterren-hotel Sheraton, Restaurant Bukhara, waar Obama ook geregeld komt. Heerlijk gegeten!
Ik bestelde vegetable tandoori with cottage cheese, me niet realiserend dat ik een satéprikker met vier hompen kaas (een pak Maaslander is er niks bij) en wat groente zou krijgen. De groente en speciaal bereide ananas waren verrukkelijk. De kaas was echter teveel van het goede, dus deze liet ik liggen. Ober 1 komt vragen of alles naar wens is, wijzend naar de kaas.
Ik: “I’m not a cheese-person. The veggies are lovely!”
Ober 1: “Do you want something else?”
Ik:”No, thank you. I’m fine!”
…
Ober 2 komt afruimen en kijkt geschrokken naar de hompen kaas. Hij wijst ernaar. Ik verontschuldig me.
Ik:”Sorry, I’m not a cheese-person. The veggies were lovely!”
Ober 2: “Shall I bring something else?”
Ik: “No, thank you. I’m fine!”
…
Vanuit mijn ooghoek zie ik ober 1 en ober 2 aan komen lopen, met in hun kielzog de chefkok. De chef komt navraag doen naar de hompen cottage cheese.
Ik:”Sorry Sir, I’m not a cheese-person. But the vegetables were lovely!”
Chefkok:”Would you like something else?”
Ik:”No, thank you. I’m fine!”
…
Ik blijf achter met een enorm schuldgevoel. Gelukkig komt algauw het toetje, een lekkere kulfi met spaghetti en rozensiroop, en krijgen we uitleg over de paan, groene blaadjes met spul ertussen, vooral geliefd onder de alcoholisten, die de alcohol geur ermee wegmoffelen.
Reacties
Een reactie posten