Dag 10: 20 juli 2012 – Bish? – Jaipur

Het opgeven van je hotelkamernummer is in India niet genoeg om gebruik te mogen maken van het ontbijt. Na het ontbijt word je door minstens drie mannetjes getackeld. Deze verifiëren dan eerst hoeveel personen er precies in de hotelkamer liggen en hoeveel er gebruik hebben gemaakt van de ontbijtmogelijkheden. Daarna wordt er een rekening opgemaakt. Hoofdrekenen is er niet bij. Daarom wordt eerst met uiterste precisie een aantal getallen onder elkaar genoteerd. Dan wordt er óf een rekenmachine bijgehaald óf er wordt zo’n minuut of vijf cijferend onder elkaar opgeteld. Gedurende de wachttijd word je gade geslagen door de andere ontbijtmannetjes. Nadat bekend is geworden hoeveel je het hotel verschuldigd bent, volgt het belangrijkste onderdeel: de handtekening. “Yes, signature is VERY important!” Opdat je niet bij het verlaten van het hotel verzuimd om de ontbijtjes af te rekenen.

Vanochtend gingen we met een gids op pad. Deze gids leek rechtstreeks weggelopen uit een slechte Bollywoodfilm. Hij nam ons mee de markt op, maar in plaats van leuke weetjes te vertellen over de producten, struinde hij zijn broers, neven en vrienden af om ons zoveel mogelijk te laten kopen.

’s Middags, na de lunch, ging ik samen met Dylan, Noortje, Angelique en Ken de stad in voor Indiase kleding. We zijn allemaal goed geslaagd.

Bij terugkomst in het hotel werd onze hotelkamer gepoetst. Vijf mannetjes waren vlijtig in de weer.
Mannetje 1: “Bish…. Today?”
Ik:” Sorry?!”
Mannetje 1:”Bish…. Yesterday?”
Ik:”Sorry, I don’t understand.”
Mannetje 1, 2 en 3 gniffelen.
Mannetje 1: “Hehe.” Hij wijst naar het bosje bloemen dat ik van de reisbegeleidster heb gekregen voor mijn verjaardag.
Mannetje 1: “Bish…. You?”
Ik:”OH! My birthday!”
Mannetje 1,2,3,4 en 5 springen op en neer van opwinding. “YES! BISH!”

’s Avonds kookten en dineerden we voor het laatst bij de chefkok met de stem van Nelson Mandela.