Oké. Ik had dus opeens twee schapenvachten in huis. De Man vond dat ik nu maar eens serieus op zoek moest naar een tweedehands spinnewiel. Het wolafval zouden we dan nog steeds in de tuin kunnen gebruiken en ik zou kunnen leren spinnen. En als het allemaal toch niet leuk zou zijn of zou lukken, dan kon ik dat spinnewiel wel weer verkopen.
Ik vond via Marktplaats een Louët S10, een degelijk standaard spinnewiel. Goed genoeg om het op te leren. Ik kon het wiel ophalen bij Marianne in Venray. Niet naast de deur, maar ook weer niet héél ver weg. Mijn mama reed op woensdagmiddag mee naar Venray, waar we hartelijk werden ontvangen door Marianne. Ze wilde ons ook nog wel even een mini-workshop geven, zodat ik meteen thuis zou kunnen beginnen met spinnen. Na een uur duizelde het; de vlucht, de rem, de riem, de klos, spinnen, twijnen, linksom, rechtsom. Ik ging het allemaal even laten bezinken.
Maar dat spinnen ging niet vanzelf...
Reacties
Een reactie posten