Bosbaden

We hebben drukke dagen achter de rug vol familie. 

Op vrijdag namen we afscheid van mijn oom. Het werd een prachtig samenzijn vol muziek, mooie beelden en liefdevolle woorden. Emotioneel ook. Hij was al zo lang ziek en had al van zoveel dingen afscheid moeten nemen. Toen hij te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was, kwam ik erachter dat ik zwanger was van de Oudste. Onze Jongste deelt dezelfde geboortedag. Mijn Man heeft nog met hem gewandeld, maar met onze jongens ging dat helaas niet meer. Hij had een rotziekte en 74 jaar is eigenlijk veel te jong. We zullen nog vaak aan hem denken.

Na het verdrietige, volgde gisteren een vrolijk samenzijn. We organiseerden de familiedag van de familie van de Man. Uit het hele (noorden van het) land kwamen familieleden naar ons mijnwerkershuisje in Heerlen. Het werd precies zoals we het ons een paar maanden geleden hadden voorgesteld; een tuinfeestje met koffie & vlaai, lunch, wandelen over de bloeiende heide, samen eten, bingo spelen en vooral lekker bijkletsen. Vanochtend vertrokken de laatste gasten naar huis en keerde de rust weder. 

En toen waren we allemaal moe. We smeerden broodjes, vulden flesjes met water en gingen bosbaden; takken sjouwen, bomen klimmen, lekker lopen en uitwaaien. 

Ik wil niet zeggen dat we er nu weer tegenaan kunnen... maar fijn was het wel.