Deze zomer waren we op vakantie in Limburg. Op mijn verjaardag kwam er een leuk, oud mijnwerkershuisje op Funda voorbij. (Ik heb al jaren een zoekopdracht uitstaan door heel Nederland. Je weet immers nooit of er een betaalbaar huisje met tuin voorbij komt...) Omdat we toch in het zuiden waren, belde ik de makelaar om te vragen of we het huisje mochten komen bezichtigen. Helaas, de bezichtigingsdagen zaten al vol.
Een uur later werden we terug gebeld. Er kwam een extra bezichtigingsdag, dus we mochten langskomen. Een week later stapten we in de auto richting Heerlen om het mijnwerkershuisje in de oude mijnwerkerskolonie Beersdal te bezichtigen.
En dat beviel. Het huisje was klein, maar wel licht, met oude houten deuren en een mooie houten trap. Oude, houten balken in de slaapkamers, een houtkachel en een tuin. "Goh, als we hier toch eens zouden kunnen wonen..."
Er volgden een paar spannende dagen. Mijn lief en ik waren het er eigenlijk vrij snel over eens dat we in ieder geval een bod wilden uitbrengen. Zo'n kans kwam nog niet eerder voorbij, de jongens hebben nu nog een prima leeftijd om te verhuizen, ik zou vast een baan vinden en van dit huis en die tuin zouden we iets heel moois kunnen maken. We rekenden, vroegen raad, lazen ons in en deden een bod...
Reacties
Een reactie posten