Een onverwachts feestje

"Mama, bestaat de kermis," vroeg de kleuter aan de ontbijttafel. "Ja, hoezo?" Grote ogen:"Kunnen wij daar ook een keer naar toe!?" "Ja hoor, als er weer eens kermis in de stad is." "L. gaat naar de kermis! Ik wil ook in het spookhuis en blikgooien en...!" De kleuter kent "de kermis" uit het (luister)boek Het Muizenhuis; niet te vergelijken met de échte.

Even later, in de stromende regen op het schoolplein, vertelde ik de moeder van L. dat we het aan de ontbijttafel over L. hadden gehad. Dat ze had verteld dat ze naar de kermis gaat. De moeder vertelde dat ze kaartjes had gewonnen voor de kermis bij een radioprogramma. Of we soms zin hadden om mee te gaan. 

De kermis bleek neergestreken op het Malieveld. Ik hou niet zo van de kermis, de ouders van L. evenmin. Maar we besloten  samen te gaan. Ik moest wel even wat zin maken, want het betekende ruim een half uur door de stromende regen en wind fietsen, op de langzame, zware familiefiets, met de kleuter achterop. Maar eenmaal bij het Malieveld brak de zon door. We keken naar drie extreem blije snoetjes; twee kleuters en een peuterbroertje. Mijn kleuter ging in "de achtbaan! Echt vet cool!" (het was een klein parcourtje met autootjes), de vliegende olifanten en een suf karretje. Hij at z'n eerste suikerspin. De kinderen keken hun ogen uit! Wat een ervaring! Weer thuis vertelde de kleuter uitgebreid over alles wat hij had gezien... "En ik voelde de muziek in mijn hart, papa! Van Boem, boem, boem!" Het was een onverwachts feestje! "Ik ga dromen over de kermis, mama!"