Achtervolging

Ik was vanochtend even in Voorburg geweest (lees: Een nieuw begin) en het was zó'n mooi weer dat ik besloot er een fietstochtje aan vast te plakken. Ik fietste langs de Vliet naar Delft, kocht in de gitaarshop een gitaarstemmer en fietste daarna via Rijswijk en een stukje Den Haag weer naar huis. Ik was bijna thuis toen ik een groepje jongens héél hard zag (weg)rennen. Een eindje verderop in de straat zag ik een jonge politieagent in de achtervolging. Die agent hield een bejaarde man met fiets tegen. Hij stapte vervolgens op de fiets om de jongens in te halen. 'Goh, da's ook wat,' dacht ik, 'nu staat die opa daar...' Ik was nog niet klaar met m'n overpeinzingen of er sprong een tweede agent achter een auto vandaan. "Mevrouw! Stoppen! Ik heb uw fiets nodig! Ik kom hem zo terug brengen hoor!" En weg was ie... met mijn fiets...

Het was niet koud, het zonnetje scheen en ik had geen haast (wel trek!)... De opa kwam bij me staan en we wachtten... en wachtten... De opa deed zijn beklag:

... Het waren de agenten van vroeger niet meer...
... Het was toch niet zo erg zeker?!? Dat vuurwerk...
... Veel minder dan andere jaren...
... Zijn hond had er ook veel minder last van...
... Hij woonde in de Frans Halskade...
... Gelukkig had ie geen haast...
... De agenten waren al buiten adem geweest, voordat ze de achtervolging hadden ingezet...
... Wat duurde het lang...
... Oh, daar kwam een politiewagen, nu zouden we vast een bakkie koffie krijgen...
... Hij zou z'n fiets toch wel terug krijgen?!...
... Hoe lang waren ze nu al precies weg?!...
... Er moest nog stokbrood besteld worden bij het bakkertje om de hoek.,.
... Er zou toch zeker een cadeaubon tegenover staan...
... Waar bleven ze toch?!...

Na twintig minuten kwamen de agenten terug. De jongens waren opgepakt. Ze hadden brand gesticht. En mijn fiets bleek een prima achtervolgingsfiets!!