Vermist / Gevonden

"Miauw! Ik had wel weer zin in een avontuurtje! Toen de buurvrouw gisteren in de namiddag een pakketje bij m'n baasjes kwam ophalen en nog een tijdje stond te keuvelen, zag ik m'n kans schoon om het huis van de buren eens te verkennen. Op mijn ontdekkingstocht kwam in Bibi tegen, net zo zwart-wit als ik! Ik schrok er een beetje van; ik had niet gerekend op een andere kat! En toen de buurvrouw de deur met een klap dichtgooide, schrok ik nog meer! Ik verstopte me snel onder het bed van de buurjongen.

Rond 'n uur of elf 's avonds had ik erge trek. Ik miauwde en miauwde. De buurjongen werd er wakker van en begon te huilen. "Bibi zit op mijn kamer!" jammerde hij. Z'n papa en mama geloofden hem niet, Bibi lag per slot van rekening behaaglijk op de bank. Gelukkig niet ontdekt!

Vanochtend moest ik nodig een grote boodschap. Kon wel onder het bed. Maar nu klaagde de moeder over stank. De vader ruimde mijn drolletjes op en Bibi kreeg wederom de schuld, hehe!

Ondertussen hoorde ik mijn baasje buiten naar me zoeken. Vannacht wel drie keer! Maar ja, ik kon natuurlijk niet weg! Dan moest ik weer langs Bibi! Bovendien was de deur gesloten....

Vanmiddag hoorde ik mijn baasje intens verdrietig met zakjes kattengrid en tientallen 'vermist'-posters door de straat sjorren (dat kattengrid was een tip van de Amivedi-website. Dan kunnen verdwaalde kattenneuzen hun huis terugvinden. Smeerlapperij als je het mij vraagt.). Ik besloot 'r zachtjes te roepen! Het avontuur had lang genoeg geduurd. Ik wil geen verdrietig baasje, zoekende mensenvrienden, flyers en posters in de straat. De buurman hoorde mijn gemiauw via de babyfoon. Hij was de eerste die me zag! Wat was ik bang zeg! Gelukkig kwam snel daarna mijn baasje.

Heb net héérlijk gegeten en een bak water leeg gesjloeberd. Patrick is de enige die niet zo blij lijkt met mijn terugkomst. Hij vond die onverdeelde aandacht wel fijn! Jammer, Pat! I'm back!"