31 juli 2015
Ik had al anderhalve week een unheimisch gevoel in mijn buik. De misselijkheid was afgenomen, mijn borsten deden minder zeer en ik had wat licht bloedverlies gehad. De echo had me een beetje gerustgesteld. Er zat een vruchtje, het hartje klopte... het ging allemaal goed komen.
Tot ik gisteren wakker werd met héle erge buikpijn en buikkrampen. Na een paar uur besloot ik de verloskundige te bellen. Zij verwees me door naar het ziekenhuis voor een echo. Maar nog voordat die echo plaatsvond, kwam het vruchtje eruit. Met m’n baby in een tupperware bakje vertrok ik ’s middags naar het ziekenhuis. Intens verdrietig. Gelukkig was vriendlief net op tijd om bij de afspraak aanwezig te zijn. Het maken van de echo was heftig. Daar waar dinsdag nog een tuinboon zat, was het nu alleen maar grijs. Niet meer zwanger. Een miskraam. En nu ben ik even heel verdrietig. Ik voel me letterlijk en figuurlijk leeg.
En zo kreeg het grote avontuur een andere wending dan ik had gehoopt...
Ik had al anderhalve week een unheimisch gevoel in mijn buik. De misselijkheid was afgenomen, mijn borsten deden minder zeer en ik had wat licht bloedverlies gehad. De echo had me een beetje gerustgesteld. Er zat een vruchtje, het hartje klopte... het ging allemaal goed komen.
Tot ik gisteren wakker werd met héle erge buikpijn en buikkrampen. Na een paar uur besloot ik de verloskundige te bellen. Zij verwees me door naar het ziekenhuis voor een echo. Maar nog voordat die echo plaatsvond, kwam het vruchtje eruit. Met m’n baby in een tupperware bakje vertrok ik ’s middags naar het ziekenhuis. Intens verdrietig. Gelukkig was vriendlief net op tijd om bij de afspraak aanwezig te zijn. Het maken van de echo was heftig. Daar waar dinsdag nog een tuinboon zat, was het nu alleen maar grijs. Niet meer zwanger. Een miskraam. En nu ben ik even heel verdrietig. Ik voel me letterlijk en figuurlijk leeg.
En zo kreeg het grote avontuur een andere wending dan ik had gehoopt...
Reacties
Een reactie posten