Sergio

Wat was het een verdrietige dag vrijdag. Sergio was op. Sinds de herfstvakantie sukkelde ie met z'n gezondheid. Hij had geen eetlust meer door tumoren aan z'n lever en niertjes. De laatste week had ie dankzij allerlei medicijnen nog een opleving, maar de laatste dagen ging het niet meer. Hij sliep alleen nog maar, reageerde nauwelijks, ademde zwaar, kwam niet meer gezellig bij ons zitten... Vrijdagmiddag hebben we 'm laten inslapen. Zo triest.

Maar we gaan nooit vergeten... hoe hij de eerste weken achter de bank bivakkeerde, tussen de snoeischaren en een krat. Hoe hij urenlang kon spelen met z'n muis. Hoe verzot ie was op z'n brokjes. De heerlijke harde kopjes die hij gaf. Z'n lieve geluidjes (meh). De lekkere knuffels. Het uitrekken op de krabpaal. Racen door de kamer. Spelen met z'n activityboard. Knijpen in z'n wangetjes.

Sergio was een geweldig poezebeest! Een leukere, coolere eerste-kat-samen hadden Dylan en ik ons niet kunnen wensen. x