
Woensdagochtend wilde ik mijn fiets uit de fietstrommel halen, maar dat lukte niet. Er was geen beweging meer te krijgen in het krakkemikkige handvat. Snel terug naar huis om olie te halen. Dit mocht niet baten. Weer terug naar huis om de autosleutel te pakken. Dan maar op die manier naar school. Ik deed een melding bij Biesieklette en nog diezelfde middag zou een monteur langskomen. ’s Avonds ging de trommel echter nog steeds niet open en mijn fiets sliep een nachtje buiten.
Gisteren wederom een melding gedaan bij de verhuurder. Vanmiddag had ik telefonisch contact. Ze zouden in de namiddag nog iemand langs sturen, maar daar was weinig van te merken toen ik vanavond thuis kwam. Dit keer probeerde ik het noodnummer. Koos stond me te woord en hij beloofde me terug te bellen. Anderhalf uur later had ik nog steeds niets gehoord. Zelf weer gebeld. Koos was verbaasd. Hij had de monteur gebeld, de prioriteit van de klus was opgehoogd en Rob zou me bellen. Niet Rob, maar Danny belde uiteindelijk. Hij was onderweg om de fietstrommel te fiksen. Even later stond ik samen met Danny, mijn held, buiten in de kou. Danny had een spuitbus olie in de aanslag en zijn mobieltje om wat bij te schijnen. Gelukkig had Danny ook veel moeite om de trommel te openen (het lag dus niet aan mij…). Na het nodige gesjör en geölie, loopt de klep van de fietstrommel nu als nooit te voren! Kan mijn fiets vannacht gelukkig weer droog en (iets) warmer staan. Danny bedankt!
Reacties
Een reactie posten