Sinds 2008 ben ik werkzaam in het onderwijs. De afgelopen drie jaar heb ik fulltime voor een kleutergroep gestaan. Naarmate ik langer voor de klas sta kom ik steeds minder voor verrassingen te staan. Deze week kreeg ik echter de meest onaangename verrassing van mijn carrière.
Na het juffenfeest afgelopen woensdag, poetste ik de klas en labelde ik de bakken in de bouwhoek. Terwijl ik één van de laatste bakken uit de kast pakte, kwam er een plas urine tevoorschijn (IN de kast). Het stonk verschrikkelijk en de plas druppelde op de grond. Gatverdakkie! Wie doet nu zoiets?!?! Ik kon maar twee leerlingen bedenken die hiertoe in staat zouden zijn: P. en T.; beiden dol op de P-woorden (plas, poep, piemel) en kruisjeplassen (don't ask...).
Donderdagochtend kwam er een nieuwe kleuter in onze groep en ik besloot om het 'wat-doe-ik-als-ik-naar-de-wc-moet?-praatje' nog eens te houden. De kleuters konden haarfijn vertellen hoe een toiletbezoek in z'n werk gaat; van wc-ketting tot handen wassen met zeep. Na het praatje besloot ik mijn onaangename ontdekking te delen met de groep. Nog voordat ik überhaupt verteld had wat ik had aangetroffen in de bouwhoek, verraadde P. zich door te zeggen: "Ik heb het niet gedaan, juf"! T. verraadde zich even later door mede te delen 'dat het vast een meisje was geweest'. Buddy J. droeg zijn steentje bij door "het waren P. en T., juf, ik heb het zelf gezien!" te roepen.
Ik besloot tot individuele verhoren. Deze liepen echter op niets uit. P. bleef volhouden dat hij het niet had gedaan; T. had het gedaan. T. bleef volhouden dat hij er niks mee te maken had. Om even later te zeggen dat 'het moest van P.'. Maar volgens buddy J. hadden ze het allebei gedaan. Hij had het zelf gezien... Ook het verhoor thuis liep op niks uit... Zowel P. als T. hadden er iets mee te maken, maar wie nu wat deed en wiens urine in de kast lag... dat zullen we wel nooit te weten komen... Het forensisch bewijsmateriaal is in ieder geval nog diezelfde middag opgeruimd. Bleh!
Na het juffenfeest afgelopen woensdag, poetste ik de klas en labelde ik de bakken in de bouwhoek. Terwijl ik één van de laatste bakken uit de kast pakte, kwam er een plas urine tevoorschijn (IN de kast). Het stonk verschrikkelijk en de plas druppelde op de grond. Gatverdakkie! Wie doet nu zoiets?!?! Ik kon maar twee leerlingen bedenken die hiertoe in staat zouden zijn: P. en T.; beiden dol op de P-woorden (plas, poep, piemel) en kruisjeplassen (don't ask...).
Donderdagochtend kwam er een nieuwe kleuter in onze groep en ik besloot om het 'wat-doe-ik-als-ik-naar-de-wc-moet?-praatje' nog eens te houden. De kleuters konden haarfijn vertellen hoe een toiletbezoek in z'n werk gaat; van wc-ketting tot handen wassen met zeep. Na het praatje besloot ik mijn onaangename ontdekking te delen met de groep. Nog voordat ik überhaupt verteld had wat ik had aangetroffen in de bouwhoek, verraadde P. zich door te zeggen: "Ik heb het niet gedaan, juf"! T. verraadde zich even later door mede te delen 'dat het vast een meisje was geweest'. Buddy J. droeg zijn steentje bij door "het waren P. en T., juf, ik heb het zelf gezien!" te roepen.
Ik besloot tot individuele verhoren. Deze liepen echter op niets uit. P. bleef volhouden dat hij het niet had gedaan; T. had het gedaan. T. bleef volhouden dat hij er niks mee te maken had. Om even later te zeggen dat 'het moest van P.'. Maar volgens buddy J. hadden ze het allebei gedaan. Hij had het zelf gezien... Ook het verhoor thuis liep op niks uit... Zowel P. als T. hadden er iets mee te maken, maar wie nu wat deed en wiens urine in de kast lag... dat zullen we wel nooit te weten komen... Het forensisch bewijsmateriaal is in ieder geval nog diezelfde middag opgeruimd. Bleh!
Reacties
Een reactie posten