Het vakantieverslag krijgt nog een vervolg. Afgelopen week ben ik vooral bezig geweest met het verhogen van ons woonplezier. We hebben sinds enkele dagen een prachtige werkplek. De meeste verhuisdozen zijn nu definitief verdwenen en de kasten zijn opnieuw ingedeeld.
Tijdens al die werkzaamheden, kregen we een telefoontje van de mama van Dylan. Zij attendeerde ons erop dat deze week een tuinkast in de aanbieding was bij de Gamma. We zijn sinds april op zoek naar zo'n kast, voor het opbergen van het tuingereedschap, maar telkens heeft de kast niet de goede maten of is ie véél te duur.
Gisteren gingen we 's ochtends naar de Gamma om de tuinkast te bekijken/ te kopen. Van tevoren had ik al contact gehad met de voorzitter van ATV (de tuinvereniging) om toestemming te vragen voor het plaatsen van zo'n kast.
Bij de Gamma was het even zoeken naar de tuinartikelen. En naar de kast. Die stond namelijk nergens. Op naar de klantenservice. De Spaanstalige dame achter de balie zocht in haar computer.... en vond... ergens in de bouwmarkt moesten nog drie tuinkasten als bouwpakket liggen. Ze telefoneerde: "Hallooo, ja... waar liegt de tuinkaast? Nee, niet kiest....kaast... tuinkaast... NEE, NIET KIEST...KAAST...K-A-S-T. Ok." In onze richting:"Er komt iemand aan..." Even later kwam een jongeman naar de balie. Er werden wat woorden uitgewisseld en de jongeman verdween weer. De mevrouw richtte zich tot ons:"Ja... ies vakantietijd... allemaal vakantiekrachten... normaal personeel had kaast allang gevonden... noe even zoeken... sorry... even gedoeld." En ja hoor, weer even later konden we naar een meneer zonder bril om het bouwpakket op te halen. Het loodzware pakket moesten we zelf op een karretje leggen. Een aanhangwagen huren kon, mits je een wit kenteken had... Dat hadden we (nog) niet. We hadden wel een Panda. Moest lukken toch? De achterbank werd platgelegd. De bijrijdersstoel kon in de ligstand en met hulp van een echte Hagenees met dito accent en een lijf vol tattoo's werd de kast in de auto gepropt. Ik paste er niet meer bij... Ik moest lopend en trammend naar huis. Eenmaal bij de tuin met de kast, hadden we geen zin meer om de kast op te zetten.
Vandaag vroeg op. Er moest immers een tuinkast in elkaar gezet worden. De nieuwe accuboormachine was opgeladen en had er zin in (I <3 accuboormachines!). Dylan begon met een tuinkast-terrasje leggen. Ik schroefde eerst ons nieuwe zelfgemaakte tafeltje in elkaar. En gaf het een laatste likje verf.
Daarna hebben we drie uur lang een kast in elkaar geschroefd. Dat ging best goed. Voortreffelijk zelfs. Tot we bij de laatste stap kwamen. De deuren. Die wilden maar niet passen. En niet dicht. Of dat aan ons lag, is nog maar de vraag. We snappen nu in ieder geval waarom de goedkopere tuinkasten bij Intratuin, Groenrijk en Hornbach ook niet dicht konden... Hulp en tips zijn welkom.
.jpg)
Tijdens al die werkzaamheden, kregen we een telefoontje van de mama van Dylan. Zij attendeerde ons erop dat deze week een tuinkast in de aanbieding was bij de Gamma. We zijn sinds april op zoek naar zo'n kast, voor het opbergen van het tuingereedschap, maar telkens heeft de kast niet de goede maten of is ie véél te duur.
Gisteren gingen we 's ochtends naar de Gamma om de tuinkast te bekijken/ te kopen. Van tevoren had ik al contact gehad met de voorzitter van ATV (de tuinvereniging) om toestemming te vragen voor het plaatsen van zo'n kast.
Bij de Gamma was het even zoeken naar de tuinartikelen. En naar de kast. Die stond namelijk nergens. Op naar de klantenservice. De Spaanstalige dame achter de balie zocht in haar computer.... en vond... ergens in de bouwmarkt moesten nog drie tuinkasten als bouwpakket liggen. Ze telefoneerde: "Hallooo, ja... waar liegt de tuinkaast? Nee, niet kiest....kaast... tuinkaast... NEE, NIET KIEST...KAAST...K-A-S-T. Ok." In onze richting:"Er komt iemand aan..." Even later kwam een jongeman naar de balie. Er werden wat woorden uitgewisseld en de jongeman verdween weer. De mevrouw richtte zich tot ons:"Ja... ies vakantietijd... allemaal vakantiekrachten... normaal personeel had kaast allang gevonden... noe even zoeken... sorry... even gedoeld." En ja hoor, weer even later konden we naar een meneer zonder bril om het bouwpakket op te halen. Het loodzware pakket moesten we zelf op een karretje leggen. Een aanhangwagen huren kon, mits je een wit kenteken had... Dat hadden we (nog) niet. We hadden wel een Panda. Moest lukken toch? De achterbank werd platgelegd. De bijrijdersstoel kon in de ligstand en met hulp van een echte Hagenees met dito accent en een lijf vol tattoo's werd de kast in de auto gepropt. Ik paste er niet meer bij... Ik moest lopend en trammend naar huis. Eenmaal bij de tuin met de kast, hadden we geen zin meer om de kast op te zetten.
Vandaag vroeg op. Er moest immers een tuinkast in elkaar gezet worden. De nieuwe accuboormachine was opgeladen en had er zin in (I <3 accuboormachines!). Dylan begon met een tuinkast-terrasje leggen. Ik schroefde eerst ons nieuwe zelfgemaakte tafeltje in elkaar. En gaf het een laatste likje verf.
Daarna hebben we drie uur lang een kast in elkaar geschroefd. Dat ging best goed. Voortreffelijk zelfs. Tot we bij de laatste stap kwamen. De deuren. Die wilden maar niet passen. En niet dicht. Of dat aan ons lag, is nog maar de vraag. We snappen nu in ieder geval waarom de goedkopere tuinkasten bij Intratuin, Groenrijk en Hornbach ook niet dicht konden... Hulp en tips zijn welkom.
.jpg)
Reacties
Een reactie posten