Doorgaan naar hoofdcontent

Lauriens weblog

Zoeken in deze blog

You may not always...

december 30, 2015

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

... end up where you thought you were going.

But you will always end up where you are meant to be.

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts

Een doorstart

De blogpauze duurde ruim zeven jaar. In die zeven jaar deelde ik foto's van onder andere de 'photo a day challenge' op Facebook en later op Instagram. Er kwam een verloofde, een nieuw huis, een nieuwe baan, een nieuwe moestuin en er kwamen twee kinderen. Ik was m'n blog al bijna vergeten! Tot ik dit voorjaar schrok van de hoeveelheid tijd die ik op social media doorbracht. Vrienden, kennissen en onbekenden volgen, school-, brei-, en moestuinideeën opdoen, maar ook gedachteloos scrollen. En dat terwijl we voor de kinderen best streng zijn qua schermpjes. En dan zat ík 's avonds voor de tv met een breiwerkje alle social media-accounts bij te werken en te bekijken... Ik wilde dat niet meer. Dus lastte ik daar een pauze in: tot de zomervakantie geen Insta of Facebook. En dat beviel eigenlijk wel. Er kwam meer rust. Minder prikkels. Voorlopig hou ik dat zo. Maar ik vind het dus wel leuk om af en toe een foto of stukje tekst te plaatsen. Over de moestuin, m'n gezin, s

"Vind je dat niet erg?"

Tijdens één van de laatste lunches van het schooljaar vroeg collega E. naar de vakantieplannen van haar tafelgenoten: Italië, Frankrijk, vijf weken Turkije, all-inclusive naar Griekenland. "En ga jij nog weg deze zomer?" vroeg ze ten slotte aan mij. "Wij gaan een weekje naar een boerderij in Twente. "Oh," ze keek me meelijwekkend aan, "Vind je dat niet erg?!" Ik, op mijn beurt een beetje verbaasd, antwoordde van niet. Erg?! Ik heb er een heerlijke week opzitten! In een vakantiehuisje bij hoeve Springendal. We waren er al twee keer eerder. We wandelden weer door het "Dal van de Mosbeek" (zo mooi, zo mooi!), de kinderen scharrelden hele dagen buiten, we aten verjaardagstaart, we bezochten musea, ik las tijdschriften en een boek, we zagen biggetjes geboren worden, er kropen kuikens uit het ei en (dagelijks hoogtepunt) we hielpen boer Henk met het voederen van de beesten. Nee, ik vond het niet erg. Ik heb vooral heel erg genoten!

Een bijzondere ontmoeting

Lang geleden, in de vierde klas van het VWO nam ik deel aan een uitwisselingsprogramma met Finland. In het najaar kwam een groep Finse scholieren naar Nederland. Ik werd gekoppeld aan Liisa en zij kwam acht dagen meedraaien in ons gezin. Later dat schooljaar ging onze groep naar Finland. Wat een bijzondere ervaring was dat als 15-jarige! Bij aankomst lag er nog een laagje sneeuw en toen we in het weekend met de familie naar hun boshuisje gingen, lag er nog een dun laagje ijs op het meer. Wat een prachtige natuur! We bezochten de middelbare school in Forssa, we gingen naar Helsinki, we maakten een boottocht richting Zweden en ik zat voor het eerst in een sauna. Na mijn verblijf in Finland hielden Liisa en ik nog een tijdje contact. We emailden af en toe en stuurden kaartjes bij bijzondere gelegenheden, maar zoals dat gaat, verwaterde dat na een aantal jaar. Een paar weken geleden zat er plotseling weer een email van Liisa in mijn mailbox. Of dit nog steeds mijn emailadres was en dat z

Mogelijk gemaakt door Blogger