We maakten weer een autoritje. Dit keer naar het plaatsje Ildir. Volgens het ANWB-boekje lag daar een opgraving van een oude Romeinse stad. We konden er helaas niet meer in, want het toeristenseizoen was afgesloten. Maar door de hekken heen was er behalve wat stenen ook weinig te zien. Via een omweg reden we vervolgens naar Port Alaçati, op zoek naar de ‘public beach’. We misten de afslag en reden de hele route nóg een keer. De tweede keer namen we de juiste afslag en even later lagen we weer op een klein strandje. Ik las een tijdschrift en Dylan ging op ontdekkingstocht. Hij had een ondergrondse grot ontdekt die nadere inspectie vereiste. Hij waadde tot z’n heupen door het ijskoude zeewater om even verderop weer aan land te kruipen. Tot zover het grottenavontuur.
’s Middags zaten we in de hoteltuin in de zon. We aten weer huisgemaakte cake en dronken Turkse thee.
’s Avonds aten we bij het beste kebabrestaurant van de stad (volgens het hotelpersoneel). We waren de enige gasten en we hebben inderdaad héérlijk gegeten.
Reacties
Een reactie posten