Vervolg vakantieverslag...
Op dag 6 gingen we naar Shrewsbury. Daar bezochten we onder andere de abdij. De meeste kathedralen, kerken en abdijen worden overdag bemand door een aantal (oudere) vrijwilligers, die dolgraag over hun monument vertellen. De truc is om een folder te bemachtigen, de enthousiaste gidsen te ontlopen en zelf door het gebouw te dwalen en te ontdekken. Bij vragen kun je dan nog altijd bij een gids terecht. In de abdij van Shrewsbury stond de gids net een ander stel rond te leiden/lijden. Jammer, jammer. We maakten zelf een rondje, lazen de borden, verbaasden ons over de foto’s waarop de abdij onder water stond en wilden net weer naar buiten lopen toen de gids ons aansprak. “Hebben jullie alles al gezien? Ik had jullie niet zien binnenkomen! Willen jullie nog iets weten? Zal ik jullie alsnog rondleiden?” We maakten ons met een smoesje uit de voeten en lieten een teleurgestelde gids achter *schuldgevoel*.
’s Avonds nuttigden we een overheerlijke pubmaaltijd in het dorpje Clun. Tussen de lokale bevolking genoten we van een heerlijke chickenpie en lamsvlees. Mmmmmm.
Terug op de camping bleek een Nederlands gezin naast ons te bivakkeren. Deze vader, moeder en drie kinderen waren dermate luidruchtig (“IK GA EVEN POEPEN!” “ZO, GAAN WE VANDAAG EEN LEKKER OMMETJE DOEN!” “LAILA, TREK EEN KORTE BROEK AAN; WIJ HEBBEN ALLEMAAL EEN KORTE BROEK AAN. “SARA, MOET JIJ JE HAAR NIET KAMMEN? NIET DAT WE DADELIJK NOG EEN HALF UUR OP JE STAAN TE WACHTEN” “QUENTIN, WE VERTREKKEN OVER OMSTREEKS VIJFENDERTIG MINUTEN, ONGEVEER” “MANON, WAAROM HEB JE MIJN HALVE SOKKEN GEWASSEN? DIE STONKEN TOCH NOG NIET? HEB JE DE SNUFFELTEST NIET GEDAAN?”), dat we besloten om de volgende dag onze tent in te pakken en een nieuwe camping op te zoeken.
Op dag 6 gingen we naar Shrewsbury. Daar bezochten we onder andere de abdij. De meeste kathedralen, kerken en abdijen worden overdag bemand door een aantal (oudere) vrijwilligers, die dolgraag over hun monument vertellen. De truc is om een folder te bemachtigen, de enthousiaste gidsen te ontlopen en zelf door het gebouw te dwalen en te ontdekken. Bij vragen kun je dan nog altijd bij een gids terecht. In de abdij van Shrewsbury stond de gids net een ander stel rond te leiden/lijden. Jammer, jammer. We maakten zelf een rondje, lazen de borden, verbaasden ons over de foto’s waarop de abdij onder water stond en wilden net weer naar buiten lopen toen de gids ons aansprak. “Hebben jullie alles al gezien? Ik had jullie niet zien binnenkomen! Willen jullie nog iets weten? Zal ik jullie alsnog rondleiden?” We maakten ons met een smoesje uit de voeten en lieten een teleurgestelde gids achter *schuldgevoel*.
Na het bezoek aan Shrewbury reden we door naar de Iron
Bridge. De eerste ijzeren brug ter wereld. Met deze brug werd de Industriële
revolutie in gang gezet (heb ik me door mijn persoonlijke reisgids laten
vertellen).
’s Avonds nuttigden we een overheerlijke pubmaaltijd in het dorpje Clun. Tussen de lokale bevolking genoten we van een heerlijke chickenpie en lamsvlees. Mmmmmm.
Terug op de camping bleek een Nederlands gezin naast ons te bivakkeren. Deze vader, moeder en drie kinderen waren dermate luidruchtig (“IK GA EVEN POEPEN!” “ZO, GAAN WE VANDAAG EEN LEKKER OMMETJE DOEN!” “LAILA, TREK EEN KORTE BROEK AAN; WIJ HEBBEN ALLEMAAL EEN KORTE BROEK AAN. “SARA, MOET JIJ JE HAAR NIET KAMMEN? NIET DAT WE DADELIJK NOG EEN HALF UUR OP JE STAAN TE WACHTEN” “QUENTIN, WE VERTREKKEN OVER OMSTREEKS VIJFENDERTIG MINUTEN, ONGEVEER” “MANON, WAAROM HEB JE MIJN HALVE SOKKEN GEWASSEN? DIE STONKEN TOCH NOG NIET? HEB JE DE SNUFFELTEST NIET GEDAAN?”), dat we besloten om de volgende dag onze tent in te pakken en een nieuwe camping op te zoeken.
Reacties
Een reactie posten